आयुष्याचा खेळ

रस्त्यावरचं जीणं आमचं
दोष नसे विधात्याला
नियतीनेच रस्त्यावर
खेळ असा मांडला

गावोगावी, शहरोशहरी
फिराया मला लागला
तेव्हा कुठे दोन घास
पोरांना खाऊ घातला

चार वर्षांच्या पोरीला
दोरीवरण चालाया लावला
कधी आगीच्या जाळीतून
चिमुरड्याला जाया लागला

उंच काठीवर उभा राहून
तोल कसा हा गेला
काळजाचा तुकडा माझ्या
धरतीला समांतर झाला

खेळ बघून झाला
द्या हो भाऊ काही पोटाला
एक रुपया झोळीत टाकून
जमाव सारा पांगला

हाराकिरीच जीणं जगतो
पोटाची खळगी भरायला
बायको -पोरांना संगाती घेऊन
आयुष्याचा खेळ मांडला !!!!!

....... वैभव आलीम (१८-११-१०)